Ugljen se obično smatra tamnom crnom tvari nalik stijeni koja ispunjava nebo dimom kada se spali. Bijeli ugljen, koji se naziva i bio ugljen, potpuno je drugačiji; za početak, bolje je za okoliš jer stvaranjem ili korištenjem bijelog ugljena ne nastaju toksični ostaci. Bijeli ugljen se proizvodi uzimanjem drveća, biljaka i poljoprivrednog otpada poput ljuski badema i sušenjem biljnog materijala. Koristi se u mnogim aplikacijama u mnogim industrijama i lako je obnovljiv. Osim što je čišći od običnog ugljena, biougljen također daje više energije i ima nižu vlažnost.
Za stvaranje bijelog ugljena potreban je samo biljni materijal i vatra nad kojom se materijal suši. Najčešći materijali koji se koriste za proizvodnju biouglja su lišće, drveće, ljuske badema i kikirikija te stabljike pamuka. Industrije to obično rade u velikim mehanizmima za sušenje koji daju veliku količinu bio-uglja. Za razliku od običnog ugljena, kojemu su potrebna veziva i druge tvari da bi se ugljen mogao iskoristiti kao energent, biougljen ne zahtijeva nikakve dodatne tvari.
Nakon sušenja, materijal koji se koristi za stvaranje biouglja formira se u cilindrični oblik, standard za proizvodnju biouglja. Nastanak ne potpomažu nikakve kemikalije. Izrađuje se pomoću snažnih mehaničkih preša.
Namjena bijelog ugljena je raznolika kao i upotreba crnog ugljena. Koristi se u domovima za grijanje i kuhanje, te u mnogim industrijama koje trebaju ili proizvode energiju. Gdje god se koristi ugljen, bio-ugljen se može zamijeniti. Bijeli ugljen dolazi iz biljnog otpada i materijala, što znači da je obnovljiv resurs.
Sadržaj sumpora veliki je problem kod običnog ugljena. Bio-ugljen ne proizvodi sumpor, a samim time ni onečišćenje kada se koristi. Sumpor također može otežati skladištenje ili prisustvo crnog ugljena, ali bijeli ugljen nema ovaj problem.
Još jedno razmatranje sa stajališta onečišćenja zraka je pepeo koji nastaje pri izgaranju tvari. Razina pepela u biouglju obično je u rasponu od 2 do 10 posto. Taj je postotak vrlo nizak, osobito u usporedbi s rasponom tradicionalnog ugljena od 20 do 40 posto pepela kada se izgara.
Energija koju proizvodi bilo koja tvar mjeri se u kilokalorijama (kcal). Bio ugljen može proizvesti oko 3,800 kcal do 4,500 kcal kada se koristi. Crni ugljen obično proizvodi od 3,000 kcal do 3,500 kcal. Izgaranje je također ujednačenije u bio-uglju nego u običnom ugljenu, što ga čini idealnim za primjene gdje toplina mora pokriti veliko područje.