Karcinom nadbubrežne žlijezde, koji se ponekad naziva i adrenokortikalni karcinom, vrlo je rijedak tumor koji se nalazi u korteksu nadbubrežne žlijezde, vanjskom sloju nadbubrežne žlijezde. Nadbubrežne žlijezde su male trokutaste žlijezde, od kojih se jedna nalazi na vrhu svakog bubrega. Karcinomi nadbubrežne žlijezde pojavljuju se u populaciji svake godine po stopi od jedne ili dvije incidencije na milijun ljudi.
Kora nadbubrežne žlijezde je vanjska regija nadbubrežne žlijezde, a medula nadbubrežne žlijezde je unutarnja regija. Nadbubrežne žlijezde proizvode kortikosteroide, adrenalin i druge važne hormone koji pomažu u kontroli krvnog tlaka, otkucaja srca i drugih važnih tjelesnih funkcija.
Kada su stanice u žlijezdama kancerogene, one mogu uzrokovati ili previše ili nedovoljno proizvodnju hormona. Funkcionalni tumori su kancerozni tumori koji stvaraju višak hormona. Nefunkcionalni tumori u korteksu nadbubrežne žlijezde ne stvaraju dodatne hormone. Previše proizvodnje hormona može uzrokovati simptome poput dijabetesa, slabljenja kostiju ili visokog krvnog tlaka.
Uzrok karcinoma nadbubrežne žlijezde nije poznat, ali postoji mogućnost da je nasljedan. Ova vrsta raka najčešće se javlja u odraslih u dobi od 30 do 40 godina te u djece mlađe od 5 godina. Karcinomi nadbubrežne žlijezde se javljaju i kod muškaraca i kod žena.
Neki generalizirani simptomi karcinoma nadbubrežne žlijezde su gubitak težine bez dijete, bol u trbuhu, pretjerana slabost i neuspjeh u razvoju. Produljena izloženost visokim razinama hormona kortizola, koji se proizvodi funkcionalnim tumorima, u tjelesnom tkivu može uzrokovati hormonalni poremećaj poznat kao Cushingov sindrom. Cushingov sindrom često se prepoznaje po prisutnosti povećane masnoće oko vrata, pretilosti gornjeg dijela tijela i okruglog oblika lica u obliku mjeseca.
Preliminarna dijagnoza karcinoma nadbubrežne žlijezde obično se postavlja analizom krvi i urina. Ovi testovi pomažu utvrditi proizvodi li tijelo normalne količine hormona ili postoji značajna neravnoteža. Druge dijagnostičke studije mogu uključivati C-zrake, tomografski pregled, pregled magnetske rezonancije (MRI) ili kompjuteriziranu tomografiju (CT).
Nakon što se postavi dijagnoza o tome je li lezija kancerogena, funkcionalna ili nefunkcionalna, može se odrediti liječenje koje može varirati od kirurškog uklanjanja do jednostavnog promatranja. Mali, nefunkcionalni tumori koji ne rastu mogli bi zahtijevati aktivni nadzor i više nego vjerojatno nisu kancerogeni. Lokalizirani tumori koji se ne šire mogu zahtijevati adrenalektomiju kako bi se uklonila lezija. Metastatske, kancerozne lezije koje su se proširile na druge dijelove tijela mogu zahtijevati kemoterapiju. Prognoza za adrenokortikalni karcinom ovisi o tome koliko je rak uznapredovao prije dijagnoze i liječenja.