Peroksiredoksini su skupina antioksidativnih enzima na bazi proteina koji se nalaze u stanicama organizma. Ovi enzimi olakšavaju prijenos signala unutar stanica organizma, uzrokujući fiziološki odgovor na staničnoj razini organizma. Enzimi također kontroliraju razinu peroksida u stanicama, kontrolirajući druge proteine poznate kao citokin, koji u konačnici proizvode peroksid stanica.
Istraživači su utvrdili da peroksiredoksini obavljaju nekoliko vitalnih funkcija u organizmima sisavaca. Zapravo, laboratorijski miševi koji imaju malo ili nimalo peroksiredoksina prisutnih u svojoj opskrbi krvlju patili su od anemije, kao i od hemopoeze ili od raka rođenog krvlju. Manje količine enzima također mogu učinkovito skratiti život nekih laboratorijskih miševa čineći ih osjetljivijima na infekcije ili bolesti. Drugi laboratorijski miševi pate od oksidativnog stresa ili nesposobnosti njihovih tijela da uklone toksine iz kisika dostavljenog stanicama.
Peroksiredoksini kontroliraju ili olakšavaju druge vitalne funkcije koje se odvijaju u sisavaca i drugih organizama. Na primjer, enzimi koji se nalaze u biljkama štite od oksidacije u stanicama koje su dio fotosinteznog sustava biljke. Kod sisavaca enzimi reguliraju događaje kao što su smrt stanica, proizvodnja novih stanica i prijenos impulsa s jedne stanice na drugu.
Razine peroksiredoksina koje se nalaze u stanicama organizma regulirane su promjenama u razinama fosfata ili oligomera u organizmu. Na razinu enzima u organizmu također mogu utjecati bilo koje kemijske reakcije u organizmu koje mijenjaju oksidacijsko stanje atoma, kao što je kada se ugljik oksidira i proizvodi ugljični dioksid. Organizam nastavlja reciklirati enzime u svojim stanicama, umjesto da neprestano proizvodi nove enzime.
Enzimi iz obitelji peroksiredoksina mogu se naći ne samo u sisavaca, već iu drugim organizmima. Sisavci proizvode šest različitih vrsta enzima u obitelji, dok E. coli proizvodi samo tri različite vrste. Kod sisavaca enzimi mogu činiti do jedan posto ukupne količine proteina pronađenih u stanicama organizma.
“Sat” ili cirkadijalni ritam organizma također reguliraju peroksiredoksini prisutni u stanicama. Cirkadijalni ritam je 24-satni biološki sat koji pokreće fiziološke i bihevioralne funkcije u različitim organizmima, uključujući sisavce i biljke, koje su neovisne o znakovima iz okoliša, kao što je kada sunce izlazi ili zalazi. Iako drugi elementi u tijelu doprinose cirkadijalnom ritmu, istraživači su utvrdili da ti enzimi reguliraju cirkadijalni ritam kod sisavaca duže od bilo kojeg drugog poznatog elementa.