Koja je razlika između organskog i prirodnog?

Ne tako davno, organska bi se definirala kao one stvari dobivene od biljnih ili živih materijala. Danas u mnogim zemljama postoje strogi standardi o tome koja se hrana može označiti kao organska. Izrazi organsko i prirodno mogu biti zbunjujući jer mogu implicirati stvari koje su napravljene od prirode, ali nisu nužno iste.

Hrana se može označiti kao organska i prirodna, što znači da im obično nedostaju kemijski proizvedene tvari, ali kada se hrana naziva organskom, to stvar vodi korak dalje. To znači da je proizvođač hrane stvorio hranu pod strogim i reguliranim okolnostima. Državne organizacije kao što je Ministarstvo poljoprivrede SAD-a stvaraju standarde koje hrana mora zadovoljiti kako bi se smatrala organskom i nosila ekološku oznaku. Ova hrana obično ne sadrži hormone, tretira se samo pesticidima koji se smatraju “organskim”, a hrana se proizvodi u regiji u kojoj je moguća proizvodnja organske hrane. Može proći nekoliko godina da se farma pretvori u standarde potrebne za dosljedno dobivanje te ekološke oznake.

Ponekad je granica između organskog i prirodnog zbrkana jer bi imalo smisla misliti na hranu koja je minimalno obrađena kao da ne sadrži pesticide. Jedna od glavnih razlika između organskog i prirodnog je način na koji vlada definira ove pojmove. Kada kupujete organsku hranu ona mora zadovoljiti određene definirane standarde.

Trenutačno većina vlada nema službenu definiciju prirodnog. Oni mogu ići toliko daleko da opisuju prirodno kao što nije kemijski proizvedeno, ali postoji malo ili nimalo certifikata za “prirodnu hranu” ili stvari koje se nazivaju “potpuno prirodnim”. Kada je hrana prirodna, to vam zapravo ne govori puno o njoj, niti opis jamči određenu čistoću ili sigurnost proizvoda. Prirodna hrana, osim ako nije drugačije označena, nije organska hrana.

Važno je razumjeti glavne razlike između organskog i prirodnog kao regulatorne i odnose se na hranu koja može imati minimalnu obradu. Neke prirodne namirnice mogu se definirati kao namirnice ostavljene u bliskom izvornom obliku. To nije uvijek slučaj, kao na primjer s pojmovima kao što je prirodna aroma. Prirodni okusi mogu se napraviti u laboratorijima i sadržavati stvari o kojima inače ne bismo razmišljali kao o izvorima hrane poput određenih ulja ili nusproizvoda od mesa. Ovi okusi moraju biti napravljeni od hrane, ali to su hrana koja nema nutritivnu vrijednost u proizvodu i može ili ne mora biti proizvedena organski.