Gornji sfinkter jednjaka je mišićna regija koja se nalazi na vrhu jednjaka. Normalno, sfinkter jednjaka je čvrsto zatvoren. Sfinkter se opušta tijekom gutanja, a to omogućuje prolazak hrane kroz sfinkter, u jednjak i na kraju u želudac. Gornji sfinkter jednjaka također sprječava ulazak zraka u jednjak iz ždrijela.
Na donjem kraju jednjaka nalazi se donji sfinkter jednjaka, koji sprječava povratak hrane u jednjak iz želuca. Oba sfinktera kontroliraju mišići koji se opuštaju, dopuštajući im da se otvore i propuštajući hranu kroz njih. Donji sfinkter jednjaka razlikuje se od gornjeg sfinktera po tome što je autonoman i ne može se svjesno kontrolirati. Tijekom refleksa gutanja pokreće se otvaranje gornjeg sfinktera jednjaka.
Ponekad donji i gornji sfinkter jednjaka ne funkcioniraju kako bi trebali. Ako se donji sfinkter jednjaka ne može čvrsto zatvoriti, kiselina iz želuca može se vratiti u jednjak, uzrokujući stanje poznato kao gastroezofagealna refluksna bolest (GERB). Ovo stanje može uzrokovati peckanje, često opisano kao žgaravica, i može biti prilično iritantno za jednjak. Ako se kiselina nastavi dovoljno visoko da dosegne gornji sfinkter jednjaka, može se pojaviti slično stanje poznato kao laringfaringealni refluks (LPR).
LPR se često naziva “tihi refluks” jer se simptomi LPR-a lako mogu pripisati drugim stvarima, a zdravstvenim radnicima može biti teško postaviti točnu dijagnozu. Uobičajeni simptomi LPR-a uključuju trajnu promuklost, post-nazalno kapanje, upalu grla, infekcije uha i poteškoće pri gutanju. Dojenčad su posebno osjetljiva na GERB i LPR jer su im sfinkteri jednjaka nezreli i često se ne zatvaraju u potpunosti. Dojenčad također provode dosta vremena ležeći, a to olakšava protok želučane kiseline kroz jednjak. Ako se ne liječe, LPR i GERB mogu uzrokovati oticanje ili trajne ožiljke na jednjaku, ožiljke na larinksu, pa čak i kronične infekcije uha.