Studija koja je objavljena u The American Journal of Psychiatry otkrila je da bi poremećaj anksioznosti separacije mogao biti mnogo češći kod odraslih nego kod djece. Smatra se da oko 6.5 posto odraslih ima poremećaj separacijske anksioznosti, u usporedbi s oko 4.1 posto djece. Poremećaj separacijske anksioznosti odraslih (ASAD) sličan je separacijskoj anksioznosti kod djece, ali privrženost se obično odnosi na supružnika ili prijatelja, a ne na roditelja. Ljudi koji imaju ASAD osjećaju neodoljiv strah ili tjeskobu kada su odvojeni od osobe koja im je predmet privrženosti, a često nisu u mogućnosti redovito obavljati posao.
Više činjenica o separacijskom anksioznom poremećaju:
Ljudi obično razvijaju ASAD u 20-ima, a samo oko 20 posto ljudi ga razvije nakon 30. godine.
Većina ljudi koji imaju ASAD su razvedeni, rastavljeni ili udovici. Žene imaju veću vjerojatnost da će imati ASAD nego muškarci, a oni koji imaju ASAD obično imaju manje obrazovanja od onih koji nemaju ASAD.
Otprilike jedna trećina ljudi koji imaju ASAD imala je poremećaj separacijske anksioznosti u djetinjstvu, a on se razvio u ASAD jer se nikada nije liječio.
Oko 90 posto ljudi koji imaju ASAD ima i druge psihijatrijske poremećaje. Imaju oko pet puta veću vjerojatnost da će imati anksiozni poremećaj nego oni koji ne pate od ASAD-a, osobito posttraumatski stresni poremećaj (PTSP), agorafobiju i opsesivno-kompulzivni poremećaj.