Endoplazmatski retikulum (ER) je mreža cijevi i vezikula, ili transportnih molekula, unutar životinjske stanice pored jezgre. Glavne funkcije endoplazmatskog retikuluma uključuju sintetiziranje proteinskih molekula; sintetiziranje lipida i masti, poput kolesterola; te metabolizam lijekova i lijekova. Budući da postoje dvije različite vrste endoplzmičkog retikuluma — grubi i glatki ER — svaki tip se usredotočuje na različite funkcije. Funkcije endoplazmatskog retikuluma također uključuju transport proteinskih molekula, koje se pomiču duž citoskeleta prema svom odgovarajućem mjestu unutar stanice, kroz sićušne transportne sustave zvane vezikule.
Grubi endoplazmatski retikulum obično je povezan s funkcijom sinteze proteina i transporta proteinskih molekula u različite dijelove stanice. Membrana grubog ER-a prošarana je ribosomima, koji su komponente koje proizvode proteine iz svojih građevnih blokova, aminokiselina. Nakon što se protein sintetizira kroz grubi ER, on se zatim izlučuje iz nuklearne ovojnice organele u vezikule. Ove vezikule su mali odjeljci koji pomiču proteinske molekule niz citoskelet stanice, koji se sastoji od citoplazme i djeluje tako da pomiče molekule kroz stanicu do željenog odredišta.
Povezan s nuklearnom ovojnicom stanice, glatki endoplazmatski retikulum sintetizira, između ostalog, steroidne hormone, poput kolesterola. Ostale funkcije glatkog endoplazmatskog retikuluma uključuju stvaranje lipida, odnosno masti, što je važno za stabilnost stanične membrane. Glatki ER također pomaže metabolizam ugljikohidrata, makronutrijenata prisutnih u hrani i koji se koriste kao izvor energije za tijelo. Glatki endoplazmatski retikulum može se razlikovati od hrapavog po svojoj glatkoj teksturi i odsutnosti ribosoma s klinovima.
Endoplazmatski retikulum također funkcionira za metaboliziranje lijekova i lijekova modificiranjem određenih enzima. ER je važan za detoksikaciju organizma od određenih spojeva, a tu dolazi do izražaja endoplazmatski retikulum u stanicama jetre. Funkcije endoplazmatskog retikuluma nisu važne samo zato što pomažu u razgradnji određenih spojeva, već zato što pomažu u proizvodnji proteina i masti koje su važne za stabilnost staničnih membrana i komunikaciju između stanica. Ove komponente također djeluju kao izvori energije za tijelo, kao i olakšavaju metaboličke promjene unutar stanice.