Vukovi se u mitologiji često prikazuju kao lukavi, zlonamjerni vjesnici uništenja i smrti. U nekim legendama i kulturama, posebno u indijanskom folkloru, vuk je prikazan u pozitivnijem svjetlu. Mitologija Europe i istočne Azije općenito prikazuje vukove kao nepovjerljiva, opasna stvorenja, a neke legende čak te životinje oslikavaju kao demone ili kreacije samog Sotone. Nasuprot tome, mnoga indijanska plemena, poput naroda Lakota Siouxa i Inuita, štuju vuka kao simpatičnog entiteta, pa čak i kao tvorca ljudskih bića. Čak iu nekim indoeuropskim kulturama, vukovi u mitologiji dobivaju njegujuću ulogu ili se na njih gleda kao na simbol herojstva i vodstva.
Indijanska plemena općenito češće pripisuju pozitivne atribute i uloge vukovima u folkloru. Vjeruje se da su Inuitski narodi štovali vuka samotnjaka zvanog Amarok, koji je služio inuitskim plemenima ubijajući slabe i bolesne karibue iz stada, ostavljajući tako zdrava, snažna stada za lovce na ljude. Lakota narodna priča opisuje ranjenu ljudsku ženu koju su udomili i brinuli o njoj vukovi. Kažu da vukovi ovu ženu podučavaju vrijednim vještinama koje ona koristi da pomogne svom plemenu kada im se konačno vrati.
Druga indijanska plemena vukovima u mitologiji pridaju važne uloge u stvaranju. Jedna legenda opisuje arhetipskog Vuka koji nosi sve teži teret. Iz tog vučjeg tereta na kraju izvire čovječanstvo.
Folklorna predaja Europe i istočne Azije općenito opisuje vukove kao zlokobnije mitološke figure. Istočnoeuropski i skandinavski narodi su tradicionalno slikali vukove u mitologiji kao krvoločne i demonske. Kaže se da moderna engleska riječ “wolf” potječe od starog gotičkog izraza za “ubojicu”, što je “varg”. Prema drevnoj germanskoj praksi, ubojice su često bili protjerani iz zajednice i prisiljeni živjeti sami u divljini, lišeni svakog kontakta sa svojim zajednicama ili njihove pomoći. Neki znanstvenici vjeruju da ova praksa može ponuditi trag o podrijetlu vukodlaka u folkloru, budući da su protjerani ubojice u potpunosti izgubili svoju ljudskost.
Druge europske i azijske legende prikazuju vukove u mitologiji kao odgojne ili herojske figure. Stari Kelti su možda vjerovali da vuk čuva plodnost zemlje, dok su stari Škoti možda vuka prikazivali kao božicu koja se brine za divlje životinje. Starorimska legenda obično drži da je Romula i Rema, okrugao Rimskog Carstva, kao dojenčad njegovala ženka vuka. Vjeruje se da su Mongoli posjedovali sličnu legendu, u kojoj nebeski vuk prvo odgaja, a zatim se pari s ljudskim čovjekom, na kraju rađajući deset sinova polukrvaca koji postaju veliki kraljevi. U svim tim društvima vjerovalo se da vukovi u mitologiji predstavljaju vodstvo i herojstvo.