U kiselo-baznoj kemiji, dvobazna kiselina je ona koja može dati dva pozitivno nabijena vodikova iona, ili protona, kada reagira s bazom. Moderniji izraz za ovu vrstu kiseline je diprotinska kiselina. Kiselina i baza će normalno reagirati i formirati sol i vodu. Voda je rezultat pozitivno nabijenog vodikovog iona iz kiseline koji reagira s negativno nabijenim hidroksidnim ionom iz baze: H+ + OH- → H2O. U molekuli dvobazne kiseline postoje dva atoma vodika koja mogu reagirati, pa se tako mogu formirati dvije vrste soli, od kojih će jedna biti kisela sol koja sadrži atom vodika.
Kiselina koja može osigurati samo jedan proton poznata je kao monoprotična ili jednobazna kiselina. Primjeri su klorovodična kiselina (HCl) i dušična kiselina (HNO3). Postoje i poliprotične kiseline koje mogu dati više od dva protona – na primjer, fosforna kiselina H3PO4, koja je triprotična. Ne postoji veza između broja vodikovih atoma u molekuli kiseline i jačine kiseline – to ovisi o stupnju u kojem se vodik u molekuli razdvaja u otopini na vodikove ione. Kiselina s jednim atomom vodika koja se lako odvaja bit će jača od one s dva vodikova atoma koja to ne čine; na primjer, klorovodična kiselina (HCl) — jednobazna kiselina — je mnogo jača kiselina od dvobazične ugljične kiseline (H2CO3).
Izrazi jednobazne i dvobazne danas se rijetko primjenjuju na kiseline, ali ih stariji udžbenici kemije mogu koristiti. Kiseline se danas obično opisuju kao monoprotične, diprotične, triprotične i tako dalje. Pojam dvobazni još uvijek se može vidjeti u kontekstu baza, na primjer kalcijev hidroksid (Ca(OH)2) može se opisati kao dvobazni, jer ima dvije hidroksidne skupine koje se mogu kombinirati s ionom H+ iz kiseline u vodu.
Sumporna kiselina, jedna od najpoznatijih i najčešće korištenih kiselina, dobar je primjer dvobazične kiseline. Može tvoriti dvije vrste soli, poznate kao sulfati i vodikovi sulfati, koji se ponekad nazivaju bisulfati. Ugljična kiselina je još jedna uobičajena dvobazna kiselina koja može, slično, tvoriti karbonate i hidrogenkarbonate. Potonji se često nazivaju bikarbonati; natrijev bikarbonat, ili soda bikarbona, najpoznatiji je od njih. Ove kisele soli mogu biti kisele, kao u natrijevom hidrogensulfatu, ili bazične, kao u natrijevom hidrogen karbonatu; izraz jednostavno označava da sol sadrži atom vodika koji potječe od kiseline.
Nisu svi atomi vodika u molekuli kiseline nužno dostupni za stvaranje H+ iona i reakciju s bazama. Stoga nije moguće odrediti je li kiselina monoprotična, diprotična ili poliprotična jednostavno prebrojavanjem atoma vodika u molekuli. To se posebno odnosi na organske kiseline, koje mogu imati relativno složene strukture koje uključuju vodik u drugim ulogama. Primjer je vinska kiselina (C4H6O6). U molekuli se nalazi šest vodikovih atoma, ali je tako strukturirana da se samo dva od njih mogu razdvojiti na vodikove ione u otopini; dakle je dvobazna kiselina.