Kuiperov pojas je područje Sunčevog sustava iza Neptunove orbite. Proteže se od oko 30 astronomskih jedinica (AJ), ili 30 puta udaljenosti Zemlje od Sunca, do oko 50 AJ. Kuiperov pojas je dom za stotine objekata Kuiperovog pojasa u orbiti, ili KBO, od kojih je najpoznatiji patuljasti planet Pluton. Haron, koji je ili mjesec Plutona ili polovica formacije dvostrukog planeta, također je KBO. Vjeruje se da je Neptunov mjesec, Triton, bivši objekt Kuiperovog pojasa koji je ostao zarobljen u orbiti planeta.
Astronomi Frederick C. Leonard i Kenneth E. Edgeworth bili su među prvima koji su postavili hipotezu o postojanju onoga što će postati poznato kao Kuiperov pojas, 1930. odnosno 1943. godine. Međutim, Gerard Kuiper je popularizirao teoriju. Godine 1951. Kuiper je sugerirao da kometi kratkog razdoblja, oni koji kruže oko Sunca za manje od 200 godina, potječu iz regije Kuiperovog pojasa. Regija je svoje današnje ime dobila 1992. godine, kada je otkriven prvi KPO nakon Plutona i Harona.
Predmeti Kuiperovog pojasa raznoliki su po veličini i izgledu. Vjeruje se da se većina sastoji od stijena i leda u različitim omjerima. Pluton je najveći, s promjerom od 2320 km. Objekti Kuiperovog pojasa klasificirani su u dvije velike skupine: klasični KBO ili cubewano i rezonantni KBO. Klasični KBO-ovi imaju orbitu koja nije povezana i na koju ne utječe orbita planeta Neptuna, dok rezonantni KBO-ovi imaju orbite koje rezoniraju s orbitom Neptuna. Velika većina KBO-ova, oko tri četvrtine do sada otkrivenih, klasične je sorte.
Rezonantni KBO zauzimaju pojaseve specifičnih rezonancija, kao što je rezonancija 2:3 – što znači da KBO kruži dvaput za svake tri Neptunove orbite – oko 39.4 AJ i rezonancija 1:2 na oko 47.7 AJ. Većina klasičnih KBO-a zauzima područje između ove dvije rezonancije. 2:3 rezonantni KBO se nazivaju plutini po najpoznatijem od ovih objekata, Plutonu. 1:2 rezonantni KBO se nazivaju twotino. Postoje i KBO-ovi s rezonancijama koje nisu gore navedene.