Podljuska je područje unutar elektronske ljuske atoma koje sadrži vrstu elektronske orbitale. Svaki atom sastoji se od središnje jezgre jednog ili više pozitivnih protona i nula ili više neutrona bez naboja, a oko nje putuju elektroni. Elektroni atoma nisu slobodni da putuju nasumično, već su u određenoj mjeri vezani. Baš kao što su knjige organizirane prema formatu poglavlja, stranica i redaka, elektroni atoma organizirani su u ljuske, podljuske, orbitale. Osim ako elektroni nisu energetski pobuđeni, oni ostaju u tim orbitalama.
Dodjela oznakama ljuske i podljuske ovise o kvantnomehaničkim karakteristikama vezanog elektrona. Postoje četiri takva kvantna broja: “n”, “l”, “m” i “s”. To su primarni kvantni broj vezan uz energiju (n) — povezan s Bohrovim modelom atoma, kvantni broj kutnog momenta (l), vektor komponente kutnog momenta (m) i spinski kvantni broj (s). n-vrijednost definira ljusku i mora biti cijeli broj ne manji od jedan. Ako je primarni kvantni broj n=1, broj ljuske je 1, također se naziva K ljuska; ako je n=2, broj ljuske je 2, L ljuska; ako je n=3, M ljuska; n=4, N ljuska; n=5, O ljuska; i tako dalje.
Zaobilazeći, trenutno, opis sljedeće razine reda – podljuske – orbitale elektrona ovise o vrijednosti i kutnom momentu elektrona. Vrijednosti kvantnog broja kutnog momenta, l, mogu biti nula ili cijeli brojevi veći od nule; ako je l=0, orbitala je s-orbitala; ako je l=1, to je p-; ako je l=2, a d-; l=3, f- i ako orbitala ima vrijednost l=4, orbitala je g-orbitala. L-vrijednost je ta koja određuje vjerojatnost da će se elektron naći unutar određenog područja prostora, koje ima određeni oblik. S-orbitala je sferna, dok p-orbitala ima dvije spljoštene kugle s ravnim površinama okrenutim jedna prema drugoj. Oblik d-orbitale može imati četiri blisko povezane kugle, ili dvije kugle iznad i ispod prstena – veće vrijednosti l dovode do drugih oblika vjerojatnosti orbite.
Svaka ljuska ima jednu ili više podljuska, od kojih svaka može sadržavati orbitale. Slova koja identificiraju podljuske odgovaraju orbitalnim tipovima koje sadrže: d-podljuska sadrži d-orbitale, f-podljuska, f-orbitale. Broj moguće komponente kutnog momenta ili m-vrijednosti, pomnožen s brojem mogućih spin kvantnih ili s-vrijednosti, određuje maksimalni broj orbitala koje mogu postojati unutar određene podljuske. Vrijednosti za m mogu biti bilo koji cijeli broj između -1 i +1, uključujući 0, dok s mora biti ili +1/2 ili -1/2. Proračun nam daje, u slučaju f-podljuske (l=3), sedam m-vrijednosti i dvije s-vrijednosti, što rezultira maksimalno 7×2=14 mogućih orbitala.
Zbrajanje orbitala podljuske daje nam broj mogućih orbitala u svakoj vrsti ljuske. U K-ljusci postoji samo jedna s-podljuska, koja sama sadrži najviše dvije s-orbitale. Dvije podljuske, s- i p-, sadržane su u L-ljusci, a svaka podljuska sadrži do 2+6=8 orbitala. Tri podljuske M-ljuske, s-, p- i d-, mogu sadržavati 2+6+10=18 orbitala, dok s-, p-, d- i f-podljuske N-ljuske drže do 2 +6+10+14=32 orbitale. G-ljuske uključuju s-, p-, d-, f- i g-podljuske, a mogu sadržavati čak 2+6+10+14+18=50 orbitala.