Poremećaj seksualnog uzbuđenja je stanje koje se obično identificira kao nesposobnost osobe da učinkovito odgovori na podražaje i situacije koje bi inače trebale izazvati seksualno uzbuđenje. Ovaj poremećaj može proizaći iz fizioloških i psiholoških temelja i može se manifestirati na više različitih načina. Iako se izraz može primijeniti i na muškarce i na žene, češće se koristi za žene, dok se erektilna disfunkcija (ED) obično koristi za opisivanje muškaraca. Poremećaj seksualnog uzbuđenja obično se klasificira na jedan od četiri načina: poremećaji seksualne želje, poremećaji uzbuđenja, poremećaji seksualne boli i poremećaji orgazma.
U prošlosti se poremećaj seksualnog uzbuđenja kod žena obično nazivao omalovažavajućim izrazom “frigidnost”, koji je često imao konotaciju da je žena hladna ili jednostavno ne želi biti seksualno aktivna. Realnost poremećaja seksualnog uzbuđenja je, međutim, da on može proizaći iz više različitih izvora i često može utjecati na žene koje žele imati zdrav seksualni odnos s partnerom, ali to jednostavno nisu u mogućnosti. Poremećaji seksualne želje često se manifestiraju kao ponašanje kod žena koje ukazuje na nedostatak onoga što se smatra tipičnim seksualnim željama.
To može biti zbog toga što je s partnerom kojeg smatra neprivlačnim ili kojem nema povjerenja, ili zbog drugih psiholoških čimbenika poput prethodne seksualne traume. Poremećaj seksualnog uzbuđenja češće se identificira kada žena ima seksualne želje za svojim partnerom, ali ona fizički ne reagira na način da omogući seksualni odnos. To često ima oblik neadekvatnog podmazivanja rodnice što može dovesti do bolnih seksualnih iskustava i sličnih fizioloških manifestacija.
Poremećaji seksualne boli često su slični nekim fizičkim manifestacijama poremećaja seksualnog uzbuđenja. To može dovesti do bolnih iskustava ili nekontroliranih mišićnih grčeva što seksualnu aktivnost čini fizički neugodnom ili na neki drugi način nemogućem. Poremećaji orgazma obično se identificiraju kao žena koja ima seksualne želje i može imati zdrav, ugodan snošaj, ali ne može postići orgazam tijekom takve aktivnosti.
Sve ove vrste seksualnih poremećaja često se mogu liječiti psihološkim, seksualnim i medicinskim metodama dijagnoze i liječenja. Psihološki stručnjaci često traže prijašnja iskustva koja su mogla utvrditi nezdrave seksualne stavove kod žene, a takav tretman često može uključivati savjetovanje parova, osobito ako je nedostatak povjerenja mogao pridonijeti poremećaju. Seksualni terapeuti skloni su istraživati prijašnja seksualna iskustva ili traume zbog kojih je žena mogla imati zdrav seksualni odnos s partnerom. Medicinski stručnjaci obično traže fizičke probleme koji mogu utjecati na ženu, kao što su neravnoteža hormona i upotreba droga ili alkohola.