Rewilding, kada se promatra u kontekstu modernog ljudskog društva, odnosi se na proces kojim se poništava pripitomljavanje ljudi. Filozofija koja stoji iza rewildinga temelji se na ideji da je tijekom vremena promjenjiva civilizacija ljudi rezultirala pripitomljavanjem ljudskog bića. Prakse ponovnog divljanja nastoje preokrenuti ovu pripitomljavanje i vratiti ljudska bića u predcivilizirano, divlje stanje bića.
Unutar teorije rewildinga, pripitomljavanje se smatra negativnim, učinkom neprirodnih utjecaja koje donosi stalna i akumulirajuća modernizacija društva. Umjesto da na modernizaciju i civilizaciju gledaju kao na napredak ljudskog društva, rewilding teorije vide ove sile kao odstupanje od prirodnog i ispravnog stanja ljudskog života.
Rewilding smatra prirodno stanje ljudi kao predcivilizirano, divlje, iskonsko stanje života, u kojem složene društvene strukture, tehnologija i drugi biljezi civilizacije nemaju mjesta. Rewilding kritizira ove moderne ideje, zajedno s većinom aspekata suvremenog ljudskog domaćeg života koji nemaju veze s čistim preživljavanjem.
Kao praksa, rewilding nastoji preokrenuti pripitomljavanje ljudi ponovnim uvođenjem onoga što se smatra urođenim znanjem, za koje se smatra da je izgubljeno tijekom postupnog pripitomljavanja ljudske vrste. Ovo urođeno znanje uključuje poznavanje biljnih i životinjskih vrsta, na primjer. Rewilding smatra da je prirodno i urođeno znanje ljudi više povezano s prirodom i samom divljinom. Nastoji vratiti ljude na njihovo mjesto u divljoj prirodi, vratiti ih u neukroćeno stanje holističkog bića.
Zbog svog odbacivanja društva, ili onoga što se smatra simptomatičnim za društveno pripitomljavanje, rewilding ima asocijacije na anarhizam. Točnije, rewilding se može povezati sa zelenim anarhizmom i anarho-primitivizmom. Zeleni anarhizam je kombinacija društvenih, političkih i filozofskih teorija koje naglašavaju važnost okoliša i kritiziraju odstupanje ljudi od stanja u skladu s okolišem. U tom smislu, rewilding bi se mogao smatrati alatom pomoću kojeg bi sljedbenici zelenog anarhizma mogli preokrenuti negativne učinke pripitomljavanja.
Rewilding je također povezan s anarho-primitivizmom u smislu promatranja civilizacije ljudi ne kao progresivne, već kao digresivne, zavedene i neprirodne. Točnije, anarho-primitivizam pripisuje negativnim aspektima modernog društva da su simptomatični za industrijalizaciju, tehnologiju, podjelu i specijalizaciju rada i druga odstupanja od izvornog divljeg stanja ljudi. Anarho-primitivizam postavlja nomadski, primitivni, lovačko-sakupljački stil života kao izvorno i urođeno stanje ljudskog života, a svako odstupanje od tog stanja smatra neprirodnim i negativnim. Slično kao i rewilding, anarho-primitivizam upire prstom u aspekte moderniziranog društva kao što su poljoprivreda, hijerarhija i druge vrste društvene stratifikacije.