Helenističko razdoblje je razdoblje između oko 323. godine prije Krista i oko 146.-31. prije Krista u istočnom Mediteranu, jugozapadnoj i južnoj Aziji gdje su velikim regijama dominirali Grci i grčka kultura i pod utjecajem njih. Helenističko razdoblje nastupilo je nakon osvajanja Aleksandra Velikog (356.-323. pr.n.e.), koja su se protezala preko Anatolije, Sirije, Fenicije, Perzije, Judeje, Gaze, Egipta, Baktrije, Mezopotamije, te čak na istok do Pendžaba u modernom dan Indija. Razdoblje je predstavljalo spoj grčke, bliskoistočne i indijske kulture. Pod grčkom dominacijom, helenistički subjekti počeli su usvajati elemente grčke mode, urbanog života i religije. Etimologija “helenističkog” dolazi od riječi “Helen”, što je ime Grka za sebe.
Nakon neprekidne vojne kampanje oko 12 godina, Aleksandar Veliki (Grk iz grada-države Makedonije) konačno je umro u dobi od 32 godine, vjerojatno od malarije, trovanja, trbušnog tifusa, virusnog encefalitisa ili alkoholizma. Nakon njegove smrti, njegovi generali (“Diadochi”) ratovali su oko osvojenog teritorija gotovo 40 godina (“Ratovi Diadochi”). Na kraju se situacija stabilizirala u četiri države: dinastiju Antigonida u Makedoniji i središnjoj Grčkoj; dinastija Seleukida u Siriji i Mezopotamiji sa sjedištem u Antiohiji; dinastija Ptolomeja u Egiptu sa sjedištem u Aleksandriji; i dinastije Attalida koja je bila sa sjedištem u Pergasmumu u Anadoliji. Osim dinastije Ptolomeja, koja je vladala Egiptom gotovo 300 godina, većina tih dinastija nestala je nakon 150-200 godina.
Iako se čini da popularna mašta sugerira da su se mnoge kulture tog područja promijenile u helenističkom razdoblju, zapravo je taj fenomen bio najizraženiji među višom klasom i urbanom elitom. Počevši od Aleksandra Velikog, jedan od prvih elemenata helenizacije bio je poticanje osnivanja ili ponovnog osnivanja gradova, koji bi Grcima mogli poslužiti kao administrativna središta. Helenističko razdoblje također je označilo točku polaska od ranijih grčkih navika u tome što su Grci bili manje neskloni bratimljenju s “barbarima” osvojenih zemalja, integrirajući ih s vojskom i sklapajući brakove s elitom.
Jedna od najzanimljivijih i najtrajnijih slika helenističkog razdoblja bio je prikaz Ptolomeja I. Sotera, Grka, kao klasičnog egipatskog faraona u njegovim kipovima. Ova bliska fuzija egipatske i europske kulture bila je jedinstvena i nikada se prije ili više nije dogodila. Tijekom helenističkog razdoblja izgrađena su mnoga čuda antičkog svijeta, uključujući Aleksandrijski svjetionik 247. godine (pne), koji je na visini između 115 i 150 m (380 i 490 stopa) bio treća najviša građevina na svijetu više od 1,500 godina (iza Velikih piramida), Aleksandrijska kraljevska knjižnica (pola milijuna svitaka, najveći na svijetu u to vrijeme) i Kolos s Rodosa, gigantski mjedeni kip po kojemu je na kraju nastala država slobode.